Εκτός από τη ζωή της στεριάς, φυσικά υπάρχει βιοποικιλότητα και μορφές ζωής μέσα στο νερό είτε αυτό είναι θαλάσσιο είτε είναι γλυκό. Ένα από τα χαρακτηριστικά υδρόβια ζώα είναι η θαλάσσια ανεμώνη. Αν και το όνομα ανεμώνη παραπέμπει σε φυτό, πρόκειται για ένα κοιλεντερωτό, πολύποδο είδος θαλάσσιας ζωής. Ανήκει στην τάξη των κνιδόζωων και το σχήμα του μοιάζει με άνθος.
Οι ανεμώνες ζουν κοντά σε ακτές, λίγες από αυτές βρίσκονται σε πιο βαθιά νερά ή στα ανοιχτά. Οι περισσότερες ζουν μοναχικά και πολύ σπάνια ζουν ομαδικά σε αποικίες. Είναι σαρκοφάγα ζώα, αλλά δεν μπορούν να μετακινούνται πολύ εύκολα, εξαρτώνται από τη τροφή που θα μπλεχτεί στα πλοκάμια τους ή στο περιστόμιο τους. Είναι πολύ λαίμαργες και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, μεγαλώνοντας πολύ γρήγορα. Όταν όμως στερούνται την τροφή τους μικραίνουν υπερβολικά, ωστόσο δεν χάνουν το σχήμα τους.
Μέγας είναι ο πλούτος των υδροβίων και ιδιαίτερα των θαλάσσιων ζωικών μορφών, τα περισσότερα των οποίων διαμένουν σε μεγάλα βάθη των θαλασσών και που παραμένουν ακόμη άγνωστα. Αναρίθμητες είναι οι ποικιλές αυτών που υπολογίζονται σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό των χερσαίων και που εμφανίζονται με διάπλαση όλως ασυνήθη και παράδοξη, απότοκης της διαβίωσης στο νερό. Οι υδρόβιοι οργανισμοί είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητοι στις μεταβολές του περιβάλλοντός τους που μπορεί να ανάγονται στη σύνθεση του νερού, τη θερμοκρασία, τη πίεση, τη φύση των ρευμάτων, την περιεκτικότητα σε οξυγόνο και θρεπτικές τροφές κ.λ.π. Η δε επίδραση εξ αυτών οδηγεί εκάστοτε σε ανάλογη προσαρμογή και ως εκ τούτου τη διαμόρφωση του σώματος έτσι ώστε να είναι κατάλληλο για την διαβίωσή του σ΄ αυτό το ειδικό περιβάλλον. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά γνωρίσματα των υδροβίων είναι ο τρόπος αναπνοής τους. Παρατηρείται έτσι ότι τα υδρόβια που παραμένουν μόνιμα στο νερό, δηλαδή που δεν επιστρέφουν στο αρχέγονο αυτό περιβάλλον τους, ο καθαρισμός του αίματος και λήψη οξυγόνου πραγματοποιείται με τα πτεροειδή βράγχια που έχουν την ικανότητα να συγκρατούν το διαλυμένο οξυγόνο του νερού. Ενώ τα ζώα που τρέφονται στο νερό αναπνέουν άμεσα στην επιφάνεια, ή κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις εντόμων που διατηρούν αέρα στο σώμα τους ή μεταφέρουν τούτο στην υποβρύχια κατοικία τους. Κάποια δε φαινόμενα αναπνοής μαλακοστράκων και ψαριών να αναπνέουν και στη στεριά δηλαδή με βράγχια και πνεύμονες (δίπνοοι ιχθύες) καθώς και των αμφιβίων διαφωτίζουν κάπως την μετάβαση των ζωικών οργανισμών από το ένα περιβάλλον στο άλλο.
Αξιοσημείωτο όμως είναι το γεγονός ότι στα γνήσια υδρόβια ζώα η θερμοκρασία του σώματός τους είναι πολύ λίγο υψηλότερη εκείνης του περιβάλλοντος τους και συχνά μάλιστα διατηρούνται στη ζωή ακόμη και στη θερμοκρασία πήξεως του ύδατος, ενώ στα θερμόαιμα σπονδυλωτά τα οποία επανήλθαν στο υδάτινο περιβάλλον ή βρίσκονται αντίθετα στο στάδιο εγκατάλειψής του οι διάφορες τροποποιήσεις, όπως το πυκνό τρίχωμα και πτέρωμα, οι λιπαρές εκκρίσεις για την αδιαβροχοποίηση του σώματός τους ή με το υποδερμικό στρώμα λίπους, χρησιμεύουν ως προστατευτικά έναντι του ψύχους.
πηγή κειμένου : Wikipedia
Ορισμός Υδρόβιου Οργανισμού
Υδρόβιος οργανισμός (hydrobiont) χαρακτηρίζεται οποιοσδήποτε οργανισμός που το περισσότερο μέρος της ζωής του παραμένει στο νερό.
Γενικά υδρόβιοι οργανισμοί καλούνται οι ζωϊκοί και φυτικοί οργανισμοί που ζουν μέσα στο νερό. Κατ΄επέκταση όμως ως υδρόβια χαρακτηρίζονται και τα ζώα εκείνα που κολυμπούν στην επιφάνεια των υδάτων και καταδύονται εντός αυτών για την ανεύρεση τροφής των, από δε τα φυτά και εκείνα που αναπτύσσονται πλησίον των υδάτων. Έτσι διακρίνονται τα υδρόβια ζώα και υδρόβια φυτά.
Γκογκου Θεοπουλα
πηγή : Wikipedia
Η θαλάσσια ζωή
Οι ωκεανοί καλύπτουν πάνω από το 70% της επιφάνειας του πλανήτη. Η ζωή σε αυτούς παρουσιάζει μια απίστευτη ποικιλία από σχήματα και μεγέθη, ξεκινώντας από το φυτοπλαγκτόν και το ζωοπλαγκτόν και φτάνοντας μέχρι τον λευκό καρχαρία και τη γαλάζια φάλαινα.
Ο καθένας από τους θαλάσσιους οργανισμούς αποτελεί μέρος του περίπλοκου και μαγευτικού θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Ο αριθμός των διάφορων οργανισμών που ζουν στους ωκεανούς εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 178.000 είδη. Ο αριθμός αυτός συνεχώς αυξάνεται καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται και επιτρέπει την εξερεύνηση στα μεγάλα βάθη. Είδη άγνωστα που ζουν σε βάθος χιλιάδων μέτρων ανακαλύπτονται συνεχώς καθώς συνεχίζεται η υποβρύχια περιπλάνησή μας.
Ταυτόχρονα όμως, άλλα θαλάσσια είδη έχουν χαθεί για πάντα ενώ άλλα βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης. Αιτία, για άλλη μια φορά, ο άνθρωπος: υπεραλίευση, ρύπανση, φαλαινοθηρία ....
Η εξέλιξη της τεχνολογίας αύξησε την ικανότητα εκμετάλλευσης της θαλάσσιας ζωής σε ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους από αυτούς της αναπαραγωγής και αποκατάστασής της. Σήμερα είναι πια γνωστό ότι οι δυνατότητες των ωκεανών δεν είναι απεριόριστες. Για πολλά χρόνια η εκμετάλλευση των ωκεανών ήταν ανάλογη των δικών μας δυνατοτήτων. Μέσα σε 50 χρόνια (1925 -1975), τα φαλαινοθηρικά σκάφη αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των φαλαινών. Σκότωσαν περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο φάλαινες. Κυνήγησαν τους πληθυσμούς των φαλαινών τον ένα μετά τον άλλο. Σταμάτησαν μόλις το 1986 όταν συμφωνήθηκε η απαγόρευση της εμπορικής φαλαινοθηρίας. Ακόμα και σήμερα, η Ιαπωνία και η Νορβηγία συνεχίζουν τη φαλαινοθηρία.
Αντίστοιχη τύχη φαίνεται να έχουν και άλλα θαλάσσια είδη με μεγάλη εμπορική αξία, όπως ο τόνος. Οι επισημάνσεις των επιστημόνων για τη δραματική μείωση των αποθεμάτων του τόνου, δεν αποδεικνύονται αρκετές για να προστατέψουν το μεγάλο αυτό μεταναστευτικό ψάρι από την επικείμενη εξαφάνιση. Άλλα είδη, όπως τα δελφίνια, που αποτέλεσαν σύμβολο πολλών πολιτισμών, απειλούνται από καταστροφικά αλιευτικά εργαλεία, τη θαλάσσια ρύπανση αλλά και τον ανταγωνισμό με τους αλιείς.
Αν συνεχίσουμε την ίδια τακτική τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά τόσο για τη θαλάσσια ζωή όσο και για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτή. Θα πρέπει να πάρουμε μέτρα πριν να είναι πολύ αργά
1. ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΦΥΤΙΚΟ ΚΥΤΤΑΡΟ
1.1. Οι ιδιότητες του νερού και συνέπειές τους
Οι κυριότερες ιδιότητες του νερού και οι συνέπειες που μπορεί να προκύψουν από
αυτές μπορούν να συνοψισθούν στα εξής
Ø Η δομή μορίου: είναι ηλεκτρικό δίπολο, συνέπειες η δυνατότητα δημιουργίας
γεφυρών υδρογόνου-οξυγόνου, υδριτών και ενυδάτωσης.
Ø Η ειδική θερμότητα: μεγάλη (4.184 j.g
-1
.
o
C
-1
) με αποτέλεσμα η απαιτούμενη
ενέργεια για θερμοκρασιακές μεταβολές να είναι μεγάλη.
Ø Η θερμότητα εξαέρωσης: Μεγάλη (44 kj.mol-1
) με αποτέλεσμα η ενέργεια
που απαιτείται για την εξάτμισή του να είναι μεγάλη απαιτούμενη.
Ø Η υψηλή επιφανειακή τάση δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας ενιαίας στήλης
στους τριχοειδείς σωλήνες γενικά και ειδικότερα στη στήλη που δημιουργούν
τα αγγεία του ξύλου.
Ø Η υψηλή διηλεκτρική σταθερά διευκολύνει τη διάσταση των ηλεκτρολυτών
σε υδατικά διαλύματα.
Ø Η μεγαλύτερη πυκνότητα της υγρής φάσης συγκριτικά με τη στερεά
φάση οδηγεί στο να επιπλέει ο πάγος σε υγρές υδάτινες μάζες.
Ø Η διαφάνεια του νερού δίνει τη δυνατότητα φωτοσύνθεσης υδρόβιων
φυτικών οργανισμών και μάλιστα σε αρκετό βάθος από την επιφάνεια του
νερού.
1.2. Η σημασία του νερού για τα φυτά
Με τις παραπάνω ιδιότητες και συμμετέχοντας με το μεγαλύτερο ποσοστό στη
σύσταση των κυττάρων το νερό έχει ιδιαίτερη σημασία για τα κύτταρα και τους
φυτικούς οργανισμούς γενικότερα αφού:
Ø Αποτελεί άριστο διαλύτη ηλεκτρολυτών και μη συστατικών, μικρο- ή
μεγαλομορίων των κυττάρων
Ø Μπορεί να δημιουργεί δεσμούς υδρογόνου με άτομα Ο και Ν επηρεάζοντας
έτσι τη δομή μεγαλομορίων, όπως υδατανθράκων και πρωτεϊνών
Ø Αποτελεί ευνοϊκό μέσο στο οποίο πραγματοποιούνται οι περισσότερες
βιοχημικές αντιδράσεις των κυττάρων
Ø Συμμετέχει άμεσα σε πλήθος βιοχημικών αντιδράσεων των κυττάρων ως
αντιδρόν ή προϊόν σε πάρα πολλές αντιδράσεις των κυττάρων3
Ø Αποτελεί το μέσο δια του οποίου διακινούνται τα μόρια διαφόρων ουσιών στα
ενδοκυτταρικά διαμερίσματα αλλά και μεταξύ των κυττάρων
Ø Λόγω της μεγάλης ειδικής του θερμότητας αλλά και μέσω της διαπνοής έχει
καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της θερμοκρασίας των φύλλων αλλά και
ολόκληρου του φυτικού σώματος σε ευνοϊκά για τις βιοχημικές αντιδράσεις
επίπεδα.
Ø Λόγω επίσης της μεγάλης ειδικής του θερμότητας αμβλύνει την αρνητική
επίδραση των ακραίων θερμοκρασιών και των θερμοκρασιακών μεταβολών
στα κύτταρα
Ø Μέσω του ρεύματος της διαπνοής συμβάλλει στη μετακίνηση του εδαφικού
διαλύματος προς την επιφάνεια των ριζών και την απορρόφηση ιόντων από
το εδαφικό διάλυμα
Ø Καθορίζει αποφασιστικά τη λειτουργία της φωτοσύνθεσης μέσω της
επίδρασης στο άνοιγμα-κλείσιμο των στοματίων
Ø Είναι καθοριστικός παράγοντας για τη λειτουργία των φυτικών κυττάρων και
ιστών ως ωσμωτικών συστημάτων και την υπόστασή τους ως πολυκύτταρων
οργανισμών.
Η υδατική κατάσταση των κυττάρων μόνο στην κατάσταση της σπαργής
εξασφαλίζει την ύπαρξη συμπλάσματος και την υπόσταση των φυτών ως
πολυκύτταρων οργανισμών. Στην κατάσταση της πλασμόλυσης διαταράσσεται η
επικοινωνία των κυττάρων μέσω των πλασμοδεσμών παροδικά ή μόνιμα (με
επακόλουθο το θάνατο του φυτικού οργανισμού στη δεύτερη περίπτωση)
Στη εικόνα 1 που ακολουθεί φαίνεται η δομή επιδερμικών κυττάρων σε κατάσταση
πλασμόλυσης. Στα συγκεκριμένα κύτταρα το χυμοτόπιο καταλαμβάνει το μέγιστο
όγκο του κυττάρου ενώ το κυτόπλασμα αποτελεί ένα πολύ μικρό ποσοστό. Με την
απώλεια νερού από το κύτταρο συρρικνώνεται ο όγκος του χυμοτοπίου του (και το
χρώμα του γίνεται εντονότερο) ταυτόχρονα όμως αποκολλάται το πλασμάλημμα από
το κυτταρικό τοίχωμα και το κυτόπλασμα ακολουθεί τη μεταβολή του χυμοτοπίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου