ΣΧΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

Νερό: Πόσο πρέπει να πίνετε κάθε μέρα;

Το νερό είναι απαραίτητο για την καλή υγεία, ενώ οι ανάγκες διαφέρουν από άτομο. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές που μπορούν να εξασφαλίσουν πίνετε αρκετά υγρά.

Με προσωπικό Mayo Clinic

Πόσο νερό πρέπει να πίνετε κάθε μέρα; Είναι ένα απλό θέμα, χωρίς εύκολες απαντήσεις. Μελέτες έχουν διαφορετικές συστάσεις όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα, τις ανάγκες νερού σας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της υγείας σας, το πόσο δραστήριοι είστε και όπου ζείτε.

Αν και κανένας τύπος ταιριάζει σε όλους, γνωρίζοντας περισσότερα για την ανάγκη του σώματός σας για υγρά θα σας βοηθήσουν να υπολογίσετε πόσο νερό για να πίνουν κάθε μέρα.

Τα οφέλη υγείας του νερού

Το νερό είναι το κύριο χημικό συστατικό του σώματός σας και αποτελεί περίπου το 60 τοις εκατό του σωματικού βάρους σας. Κάθε σύστημα στο σώμα σας εξαρτάται από το νερό. Για παράδειγμα, το νερό ξεπλένει τις τοξίνες από τα ζωτικά όργανα, μεταφέρει θρεπτικές ουσίες στα κύτταρα και σας προσφέρει ένα υγρό περιβάλλον για το αυτί, τη μύτη και το λαιμό τους ιστούς.

Η έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση, μια πάθηση που εμφανίζεται όταν δεν έχετε αρκετό νερό στο σώμα σας να εκτελούν τις συνήθεις λειτουργίες. Ακόμα και η ήπια αφυδάτωση μπορεί να στραγγίξει την ενέργεια σας και να σας κάνει κουρασμένος.

Πόσο νερό χρειάζεστε;

Κάθε μέρα χάνουν νερό μέσω της αναπνοής, του ιδρώτα σας, τα ούρα και τις κινήσεις του εντέρου. Για το σώμα σας για να λειτουργήσει σωστά, θα πρέπει να αναπληρωθούν ύδρευσης της από την κατανάλωση ποτών και τροφίμων που περιέχουν νερό.

Έτσι πόσο ρευστό ο μέσος, υγιής ενήλικας που ζει σε εύκρατο κλίμα χρειάζεται; Το Ινστιτούτο Ιατρικής καθορίζεται ότι μια επαρκής πρόσληψη (AI) για τους άνδρες είναι περίπου 3 λίτρα (περίπου 13 φλιτζάνια) του συνόλου των ποτών την ημέρα. Το AI για τις γυναίκες είναι 2,2 λίτρα (περίπου 9 φλιτζάνια) του συνόλου των ποτών την ημέρα.

Τι γίνεται με τη συμβουλή να πίνετε οκτώ ποτήρια την ημέρα;

Ο καθένας έχει ακούσει την συμβουλή, "Να πίνετε οκτώ 8-ουγκιά ποτήρια νερό την ημέρα." Αυτό είναι περίπου 1,9 λίτρα, το οποίο δεν είναι και τόσο διαφορετικό από το Ινστιτούτο Ιατρικής των συστάσεων. Παρά το γεγονός ότι η "8 από 8" κανόνας δεν υποστηρίζεται από ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, ότι παραμένει δημοφιλής επειδή είναι εύκολο να θυμάστε. Απλά να έχετε κατά νου ότι ο κανόνας θα πρέπει να αναμορφωθεί ως εξής: «Να πίνετε τουλάχιστον οκτώ 8-ουγκιά ποτήρια υγρών την ημέρα," επειδή όλα τα υγρά προσμετρηθούν στον ημερήσιο σύνολο.

Κόκκινη παλίρροια

Κόκκινη παλίρροια είναι ένα κοινό όνομα για ένα φαινόμενο πιο σωστά γνωστό ως  άνθιση άλγης. Η άλγη είναι είναι μια ομάδα μικρο-οργανισμών που εμφανίζονται σε ένα ευρύ φάσμα περιβαλλοντικών βιότοπων. Είναι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί που περιέχουν χλωροφύλλη, έχουν απλές αναπαραγωγικές δομές, και οι ιστοί τους δεν διαφοροποιούνται σε ρίζες, μίσχους ή φύλλα. Ορισμένων έιδη, όπως το Dinoflagelate, περιέχουν φωτοσυνθετικές χρωστικές ουσίες, που το χρώμα τους ποικίλλει από πράσινο έως καστανό και κόκκινο.
Αυτοί οι μικροοργανισμοί μπορούν πολλές φορές να σχηματίσουν ένα ορατό επίπεδο στην επιφάνεια των υδάτων και ότων η συγκέντρωσή τους είναι ιδιαίτερα υψηλή να χρωματίσουν το νερό.
Συχνά οι σχηματισμοί αυτοί είναι ιδιαίτερα τοξικοί και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στην πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής που εμφανίζονται. Το αποτέλεσμα, εκτός από ανυσηχητικό για το περιβάλλον, είναι σίγουρα εντυπωσιακό.

'Αλγη

Καταρχάς να πούμε ότι η εμφάνιση άλγης, αποτελεί ένδειξη καλής υγείας του ενυδρείου μας, ενώ αν η ποσότητας της είναι πολύ μεγάλη αποτελεί ένδειξη άσχημης ποιότητας του νερού. Σκοπός μας δεν είναι να την εξαλείψουμε εντελώς από το ενυδρείο, διότι αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, αλλά να την περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Τι είναι όμως η άλγη;. Άλγη είναι ένας φωτοσυνθετικός οργανισμός που χρειάζεται νερό, θρεπτικά συστατικά και φυσικά φως για να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί (όλα τα προηγούμενα υπάρχουν στο ενυδρείο μας). Οπότε όσο περισσότερο φωτίζουμε το ενυδρείο μας, όσο περισσότερο ταΐζουμε τα ψάρια μας με αποτέλεσμα περισσότερα απόβλητα, τόσο περισσότερες συνθήκες δημιουργούνται για την ανάπτυξη και εξάπλωση της άλγης.

Καφέ άλγη

Συνηθισμένο είδος άλγης που εμφανίζεται πρώτο σε ένα ενυδρείο. Εμφανίζεται στο υπόστρωμα και στα τζάμια του ενυδρείου στην αρχή και μετά προχωράει στα διακοσμητικά και τα φυτά. Μπορούμε εύκολα να την βγάλουμε χρησιμοποιώντας τις ειδικές μαγνητικές ξύστρες ή τα ειδικά ξυραφάκια που πουλάνε τα εξειδικευμένα μαγαζιά. Αυξάνοντας την διάρκεια του φωτισμού μετατρέπεται σε πράσινη άλγη, η οποία είναι και ωφέλιμη για το ενυδρείο μας. Δεν αποτελεί ευχάριστη τροφή για plecos οπότε μη περιμένετε από αυτά τα ψάρια να την καθαρίσουν.

Πράσινη άλγη - bga - blue green algae

Η πράσινη άλγη δείχνει σημάδια καλής υγείας του ενυδρείου. Προσπαθήστε να αποφύγετε κάποιο ξέσπασμα της, μειώνοντας την διάρκεια του φωτισμού ή την ένταση του. Προμηθευτείτε κάποιο pleco (ψάρια που τρώνε άλγη). Η πράσινη άλγη αποτελεί τροφή για κάποια είδη της αφρικάνικης λίμνης Malawi (Mbuna). - θεραπεία

Κόκκινο-κεραμιδή άλγη

Εμφανίζεται σε ενυδρεία με υψηλές τιμές PH και KH, δηλαδή σε ενυδρεία με συνθήκες για ψάρια της Αφρικής. Μπορούμε εύκολα να την βγάλουμε χρησιμοποιώντας τις ειδικές μαγνητικές ξύστρες ή τα ειδικά ξυραφάκια που πουλάνε τα εξειδικευμένα μαγαζιά

Μπλε-πράσινη άλγη (BGA - Blue Green Algae)

Αυτό το είδος άλγης εμφανίζεται συνήθως σε φυτεμένα ενυδρεία. Δείχνει άσχημη ποιότητα νερού και υψηλές τιμές φωσφορικού άλας και νιτρικού άλας. Συχνές αλλαγές νερού με αποτέλεσμα την βελτίωση της ποιότητας του νερού του ενυδρείου θα βοηθήσουν να εξαλειφθεί το πρόβλημα.

Τριχοειδής άλγη

Ελαφρώς πράσινο είδος άλγης που δημιουργεί τούφες διαμέτρου ως 2,5 εκατοστών. Μπορούμε εύκολα να την βγάλουμε χρησιμοποιώντας τις ειδικές μαγνητικές ξύστρες ή τα ειδικά ξυραφάκια που πουλάνε τα εξειδικευμένα μαγαζιά

Έλεγχος και περιορισμός της Άλγης

• Συχνές αλλαγές νερού: Δε θα περιορίσει μόνο την άλγη, αλλά θα κάνει και ευτυχισμένα τα ψάρια σας!
• Ελαττώστε τον φωτισμό: Μειώστε την διάρκεια και την ένταση του φωτισμού σας. Επίσης αποφύγετε την απευθείας έκθεση του ενυδρείου με τον ήλιο
• Ελέγξτε την ποιότητα του νερού της βρύσης σας: Σιγουρευτείτε ότι δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες φωσφορικού άλας και νιτρικού άλας.
• Φυτά: Θα περιορίσουν την άλγη μιας και θα καταναλώνουν αρκετά θρεπτικά συστατικά που πριν τα κατανάλωνε η άλγη.
• Μειώστε την ποσότητα της τροφής: Η μεγάλη ποσότητα τροφής έχει ως αποτέλεσμα πολύ μη φαγωμένη τροφή να πέφτει στον πάτο του ενυδρείου και τα ψάρια να δημιουργούν περισσότερη βρωμιά με τα απόβλητα τους. Αυτό αυξάνει τις συνθήκες ανάπτυξης της άλγης.
• Προμηθευτείτε ψάρια που τρώνε άλγη: Προμηθευτείτε ψάρια που τρώνε άλγη, όπως plecos ή αν διατηρείτε αφρικάνικά είδη Trofheus ή Labeotropheus.

Το υδρογόνο που παράγεται από νερό πάνω στο αυτοκίνητο είναι ένα απόλυτα καθαρό και ασφαλές καύσιμο. Η συσκευή αυτή δεν επεμβαίνει στο λογισμικό του κινητήρα, ενώ παράλληλα ελέγχει τα αμπέρ. Πολλά συστήματα διαθέτουν ποντεσιόμετρο το οποίο το ρυθμίζεις. Το δικό μας προϊόν είναι βασισμένο πάνω σε έναν μικροεπεξεργαστή, ο οποίος ρυθμίζει αυτόματα όλες τις παραμέτρους. Το αποτέλεσμα είναι να καθαρίζει τον κινητήρα από την αιθάλη στο εσωτερικό του, να έχει καλύτερη συμπίεση για κινητήρες ντίζελ και βενζίνης, ενώ παράλληλα μειώνει τους ρύπους κατά 90%. 

To υδρογόνο (Hydrogenium) είναι το χημικό στοιχείο με ατομικό αριθμό 1. Αντιπροσωπεύεται από το σύμβολο H. Με ατομική μάζα 1,00794(7) amu, το υδρογόνο είναι το ελαφρύτερο και, στη μονοατομική αλλομορφή του (H₁), είναι η πιο άφθονη χημική ουσία στο σύμπαν, του οποίου θεωρείται ότι αποτελεί το 75% της συνολικής βαρυονικής του μάζας^[1]. Τα άστρα της κύριας ακολουθίαςαποτελούνται κυρίως από υδρογόνο σε κατάσταση πλάσματος.

Στις «συνηθισμένες συνθήκες» (θερμοκρασία 25°C και πίεση 1 atm), το υδρογόνο είναι ένα άχρωμο, άοσμο, άγευστο, μη τοξικό, αμεταλλικό και πολύ εύφλεκτο διατομικό αέριο με χημικό τύπο H₂. Το φυσικό ατομικό (αλλά και το διατομικό) υδρογόνο είναι σπάνιο στη Γη, επειδή, στις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη, το υδρογόνο σχηματίζει τάχιστα ομοιοπολικές ενώσεις με τα περισσότερα αμέταλλα στοιχεία και έτσι το περισσότερο υδρογόνο του πλανήτη μας έχει συγκεντρωθεί στο νερό και στις περισσότερεςοργανικές ενώσεις. Το υδρογόνο έχει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στηνοξεοβασική χημεία με πολλές χημικές αντιδράσεις ανταλλαγής πρωτονίωνμεταξύ διαλυτών μορίων (και ιόντων).

Σε ιονικές ενώσεις, μπορεί να πάρει αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, που ονομάζεται «ανιόν υδριδίου» (H^-), ή θετικό ηλεκτρικό φορτίο, που ονομάζεται «υδρογονοκατιόν» (H⁺). Το τελευταίο, μπορεί να παριστάνεται συχνά γραπτώς ως γυμνό πρωτόνιο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν βρεθεί ιονικές ενώσεις που να περιέχουν πραγματικά γυμνό πρωτόνιο, αλλά το υδρογόνο μετέχει σε υδρογονούχα σύμπλοκα ιόντα, όπως για παράδειγμα το «υδροξώνιο» (H₃O⁺).

Το όραμα ενός πολιτισμού που θα είναι αποδεσμευμένος ενεργειακά από τον υδρογονάνθρακα (το πετρέλαιο) υφίσταται πριν από την εποχή των αλχημιστών. Αιώνες νωρίτερα, ο Νοστράδαμος είχε αφήσει να εννοηθεί πως το μέλλον της ανθρωπότητας κρύβεται στο νερό. Αργότερα, ο Ιούλιος Βερν περιγράφει με πλάγιο τρόπο στην «Μυστηριώδη Νήσο» μια εποχή που ο πολιτισμός θα απεξαρτηθεί από τον άνθρακα χάρη στα στοιχεία του νερού, το οξυγόνο και το υδρογόνο. Το ελαφρύτερο στοιχείο στο σύμπαν έγινε αντιληπτό το 1785 από τον Γάλλο χημικό Antoine Laurent Lavoisier ο οποίος το χαρακτήρισε ως «εύφλεκτο αέριο». Οι πρώτες εφαρμογές του υδρογόνου ήταν στα αερόστατα ενώ για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στην αεροναυτιλία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σαν συμπληρωματικό καύσιμο για την κίνηση των γιγαντιαίων Zeppelin. Τραγικά όμως  συμβάντα, όπως αυτό που συνέβη στις 6 Μαΐου του 1937, όταν το τεράστιο αερόπλοιο Hindenberg εξερράγη στον αέρα ενώ ήταν φουσκωμένο με υδρογόνο, δημιούργησαν άσχημες εντυπώσεις. Τις επόμενες δεκαετίες μια σειρά γεγονότων, όπως η ενεργειακή κρίση του 1973  επανέφερε στο προσκήνιο το υδρογόνο ως μορφή εναλλακτικής ενέργειας. Η αντίστροφη μέτρηση όπου η κοινωνία θα απεξαρτηθεί από τον υδρογονάνθρακα είχε ήδη ξεκινήσει. Μελέτες επιβεβαίωναν πως τα κοιτάσματα μαύρου χρυσού κάποια στιγμή θα εξαντληθούν. Από την άλλη, η υπέρογκη καύση άνθρακα και πετρελαίου εκλύουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) στην ατμόσφαιρα συντελώντας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Έτσι λοιπόν κυβερνήσεις και βιομηχανίες ξεκίνησαν να επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στην παραγωγή υδρογόνου, το καύσιμο των ενεργειακών κυψελών.

Μπορεί το υδρογόνο να αποτελέσει το ενεργειακό ελιξίριο που θα αποδεσμεύσει τον πολιτισμό από την εποχή του υδρογονάνθρακα;

Στις 20 Αυγούστου του 1842, ο William Grove είχε γράψει στον στενό συνεργάτη του, C.F. Schoenbein: «Μαζί με έναν φίλο μου από την γειτονιά φτιάξαμε μια βάρκα που κινείται με περίπου 3 μίλια την ώρα χρησιμοποιώντας μόνο οκτώ ζεύγη, μήκους έξι ιντσών, από την βολταϊκή μπαταρία αερίου που κατασκεύασα». O διάσημος φυσικός πιθανώς να γνώριζε πως είχε κατασκευάσει το πρώτο ηλεκτροκίνητο πλεούμενο. Σίγουρα όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως η τεχνολογία που είχε ανακαλύψει θα χρησίμευε αργότερα για να καλύψει η ανθρωπότητα τις ενεργειακές της ανάγκες. Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας της τεχνολογίας ενεργειακής κυψέλης (fuel cell) αναρωτήθηκε το εξής απλό: «Η διοχέτευση ηλεκτρικού ρεύματος στο νερό προκαλεί την ηλεκτρόλυση του, δηλαδή την διάσπαση του σε υδρογόνο και οξυγόνο. Γιατί ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων να μην παράγει, εκτός από νερό, ηλεκτρική ενέργεια;».

Ο Wiliam Grove θεωρείται ο πατέρας της τεχνολογίας ενεργειακών κυψελών (fuel cell)

Το 1839 ο W.Grove είχε αποδείξει πως μια απλή συσκευή που απαρτίζονταν από δύο καταλύτες (υδρογόνου και οξυγόνου) βυθισμένοι σε ηλεκτρολυτικό θειούχο λουτρό παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια. Την συγκεκριμένη συσκευή την αποκάλεσε «βολταϊκή μπαταρία αερίου», η πρώτη ουσιαστικά ήταν η πρώτη ενεργειακή κυψέλη (fuel cell) που καταγράφηκε στην ιστορία. Σε τι διαφέρει όμως μια απλή μπαταρία από μια ενεργειακή κυψέλη; Όπως είχε αντιληφθεί και ο Ουαλός φυσικός, οι μπαταρίες από στερεά υλικά, όπως ο ψευδάργυρος, αποθηκεύουν χημική ενέργεια την οποία εν συνεχεία μετατρέπουν σε ηλεκτρική. Όταν όμως η χημική ενέργεια εξαντληθεί τότε η μπαταρία αχρηστεύεται. Αντίθετα, οι ενεργειακές κυψέλες δεν αποθηκεύουν την χημική ενέργεια ενός καυσίμου αλλά την μετατρέπουν κατευθείαν σε ηλεκτρική χωρίς να χρειάζονται επαναφόρτιση παρά μόνο συνεχή ανεφοδιασμό με καύσιμο.

Αν τα πράγματα είναι τόσο απλά γιατί δεν τι στάθηκε εμπόδιο στην εξέλιξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας; Αφενός, πρακτικοί λόγοι καθώς δεν υπήρχαν τα μέσα για να αναπτυχθεί η τεχνολογία των ενεργειακών κυψελών. Αφετέρου, η εμφάνιση των μηχανών εσωτερικής καύσης Otto και Diesel που καίνε ορυκτά καύσιμα, όπως το πετρέλαιο και η βενζίνη, ήσαν οι σημαντικότεροι λόγοι που πάγωσαν την ιδέα μιας θεωρητικά ανεξάντλητης πηγής ενέργειας με βάση το υδρογόνο, την ενεργειακή κυψέλη. Έτσι λοιπόν, χρειάστηκε να περάσει περισσότερος από ενάμισης αιώνας για να επανέλθουν οι ενεργειακές κυψέλες στο προσκήνιο, όταν η NASA αναζητούσε ελαφριά πηγή ηλεκτρικού ρεύματος που να τροφοδοτεί τα διαστημόπλοια της στην κόντρα με τις πρώην ΕΣΣΔ για την κατάκτηση του διαστήματος.

Έχουμε φτάσει πλέον σε μία εποχή όπου η γη δεν διαθέτει αρκετό καθαρό νερό. Στις επόμενες δεκαετίες, το πρόβλημα θα εντείνεται. Δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες στέρησης ενός τόσο βασικού πόρου για την επιβίωσή τους. Οι περιοχές οι οποίες διαθέτουν μεγάλες πηγές πόσιμου νερού, ειδικότερα ποτάμια και λίμνες, μολύνονται ανεπανόρθωτα από τις βιομηχανικές δραστηριότητες και τα τοξικά απόβλητα.
Τα προβλήματα λειψυδρίας ή έλλειψης πόσιμου νερού στον κόσμο συζητούνται συνήθως σε προκαθορισμένες ημερομηνίες. Το τελευταίο Συνέδριο για το Παγκόσμιο Ζήτημα του Νερού διεξήχθη στη Μασσαλία υπό τον τίτλο ΄Ήρθε ο Καιρός για Αποφάσεις’’. Παρ΄όλα αυτά, αντί να συζητούνται συγκεκριμένες λύσεις, οι συμμετέχοντες μίλησαν για προβλήματα που δεν είναι γνωστά μόνο στους οικολόγους.
"Το καθαρό νερό δεν χρησιμοποιείται αποτελεσματικά, σε σχέση με τη ζήτηση και τις ανάγκες. Δεν έχουμε ακόμη πλήρη πληροφόρηση για αυτό το θέμα, και η διαχείριση των υδάτων είναι αποδιοργανωμένη. Με αυτό το σκεπτικό, το μέλλον μοιάζει αυξανόμενα αμφίβολο, και οι κίνδυνοι ολοένα και πιο σημαντικοί’’ δήλωσε στους συμμετέχοντες του συνεδρίου η Irina Bokova, η οποία είναι η επικεφαλής της UNESCO.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_8191.html#ixzz2OCiLJYGv

 

Πώς δεν έλεγαν το νερό - νεράκι στην αρχαία Αθήνα

Η διαχείρισή του στην αρχαιότητα γινόταν με τον πλέον ορθολογικό τρόπο

Αρχαία πηγάδια που ανασκάφηκαν στο κέντρο της Αθήνας στο πλαίσιο της κατασκευής του Μετρό.

 

Συστήματα δεξαμενών που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες, υδραγωγεία που μετέφεραν νερό από τα γύρω βουνά, πολύ μεγάλο αριθμό πηγαδιών, κρήνες και γενικότερα υδραυλικά έργα μάστευσης και μεταφοράς των υδάτων έχει αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη στην πόλη της Αθήνας. Στην Αρχαϊκή και την Κλασική εποχή δεν υπήρχε ελληνική πόλη χωρίς τα στοιχειώδη: υδραγωγείο, δίκτυο διανομής και κρήνη. Ειδικοί νόμοι εξάλλου όριζαν την χρήση όλων αυτών.

«Το λεπτόγεω της Αττικής και οι ιδιαίτερα περιορισμένες βροχοπτώσεις είχαν οδηγήσει τους κατοίκους στην εξαντλητική αξιοποίηση όλων των υδάτινων πόρων, αρχικά από τοπικές πηγές και στην συνέχεια, όταν αυτές δεν επαρκούσαν, από τις πιο απομακρυσμένες», είπε η αρχαιολόγος κυρία Εφη Λυγκούρη στην ημερίδα του υπουργείου Πολιτισμού «Νερό - Περιβάλλον - Πολιτισμός». Σε μία εποχή που το νερό, παρότι στον προηγμένο κόσμο παραμένει εύκολα προσβάσιμο, θεωρείται ήδη αγαθό εν ανεπαρκεία η διαχείρισή του στην αρχαιότητα γινόταν με τον πλέον ορθολογικό τρόπο.

Τα ποτάμια της Αττικής αρχικώς, ο Κηφισός και ο Ιλισός που όμως δεν είχαν συνεχή ροή, ο χείμαρρος Ηριδανός που γινόταν ορμητικός μόνον ύστερα από δυνατές βροχοπτώσεις αλλά και πηγές όπως η Κλεψύδρα πάνω στην Ακρόπολη και η Καλλιρρόη δίπλα στον Ιλισό τροφοδοτούσαν με νερό την πόλη της Αθήνας. Τα αποθέματά τους όμως δεν επαρκούσαν, έτσι οι Αθηναίοι προχώρησαν στην συστηματική αξιοποίηση των επιφανειακών πηγών και στην υδρομάστευση των υπογείων υδάτων καθώς και στην μεταφορά τους από απομακρυσμένες πηγές που βρίσκονταν στις πλαγιές των βουνών. Από την εποχή του Σόλωνα εξάλλου κάθε σπίτι της Αθήνας είχε πηγάδι στην αυλή του, μόνον στην Αθηναϊκή Αγορά μάλιστα έχουν ανασκαφεί σήμερα 400 πηγάδια.

«Στην Σολώνεια Νομοθεσία υπήρχαν νόμοι που προέβλεπαν το βάθος της εκσκαφής και την απόσταση που έπρεπε να έχουν τα πηγάδια μεταξύ τους καθώς και τα μέτρα που έπρεπε να λαμβάνονται για την εξασφάλιση και την αποφυγή μολύνσεών του. Ειδική επιτροπή με επικεφαλής τον μοναδικό αιρετό άρχοντα που ονομαζόταν "ο των κρηνών επιμελητής" φρόντιζε εξάλλου για την αυστηρή τήρηση των νόμων», είπε η κυρία Λυγκούρη. Αργότερα η διαχείριση του ύδατος περνάει και στους Νόμους του Πλάτωνα, ο οποίος φαίνεται να έχει ως πρότυπό του τα δίκτυα για την αποχέτευση και περισυλλογή των νερών που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Αρχαίας Αγοράς. Στην ίδια νομοθεσία όμως προβλέπεται και ο εξωραϊσμός του περιβάλλοντος μέσω του ύδατος. Οι κρήνες δηλαδή, που τροφοδοτούνται από πηγές, πρέπει να κοσμούνται με φυτά και ωραία οικοδομήματα, τα ιερά πρέπει να τροφοδοτούνται με νερά για να ποτίζονται τα ιερά άλση που τα περιβάλλουν αλλά και οι ναοί το ίδιο για να είναι όμορφοι όλες τις εποχές του έτους.

Η παρατεταμένη ξηρασία της Αττικής που άρχισε από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. οδήγησε στην δημιουργία υπόγειων δεξαμενών που επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αγωγό. Οι δεξαμενές παρείχαν νερό για πλύσιμο αλλά και το πόσιμο, που η άντλησή του γινόταν από ξεχωριστό πηγάδι. «Πολύπλοκα και πολυδαίδαλα τέτοια συστήματα έχουν ανασκαφεί στην Αθήνα αποδεικνύοντας την σημαντική τεχνογνωσία σε υδραυλικά έργα των Αθηναίων ήδη από τον 6ο πΧ. αιώνα», όπως είπε η αρχαιολόγος. Ένα τέτοιο έργο έχει ανασκαφεί στην ανατολική πλαγιά του Αγοραίου Κολωνού, όπου βρίσκεται ο ναός του Ηφαίστου ενώ ένα ακόμη βρέθηκε από τον Ντέρπφελντ το 1892-1898 στη βόρεια πλαγιά του Αρείου Πάγου.

Η κατασκευή των μεγάλων υδραγωγείων υπήρξε ωστόσο έργο τυράννων: Το Ευπαλίνειο όρυγμα ήταν έργο του Πολυκράτη της Σάμου, το υδραγωγείο της Νάξου ήταν έργο πιθανώς του Λύγδαμι, επίσης υπήρχε η κρήνη του Θεαγένη στα Μέγαρα ενώ η Εννεάκρουνος με το αντίστοιχο υδραγωγείο στην Αθήνα δημιουργήθηκε από τους Πεισιστρατίδες. Τμήμα του Πεισιστράτειου υδραγωγείου μάλιστα αποκαλύφθηκε 1995 στην ανασκαφή για το σταθμό του μετρό «Ευαγγελισμός» στην Βασιλίσσης Σοφίας. Ο αγωγός αυτός αποτελεί τη βασική αρτηρία του υδραγωγείου που μετέφερε νερό στην Αθήνα από τις πηγές του Ιλισού στον Υμηττό, οι οποίες τοποθετούνται πάνω από το δήμο Παπάγου κοντά στον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.

Παρόμοιου τύπου ήταν ο αγωγός (530-520 π. Χ.) που τροφοδοτούσε με νερό την κρήνη της Αρχαίας Αγοράς, η οποία έχει ταυτισθεί με την Εννεάκρουνο. Την κρήνη κατασκεύασαν οι Πεισιστρατίδες για να εξωραΐσουν την πόλη και από το πλήθος των αρχαίων αναφορών αποδεικνύεται ότι αποτελούσε ένα από τα πλέον φημισμένα οικοδομήματα, που καταλάμβανε κεντρικό τμήμα της Αγοράς. Τμήμα του υδραγωγείου που κατασκεύασε εξάλλου ο Κίμων θεωρείται και ο αγωγός, που έχει ανακαλυφθεί πίσω από την Ποικίλη Στοά ενώ στην εποχή του Κίμωνα χρονολογεί η αρχαιολόγος και τους αγωγούς που βρέθηκαν στην ανασκαφή του μετρό μπροστά στη Βουλή. Στο πλαίσιο των εγγειοβελτιωκών έργων της αρχαία Αθήνας εντάσσεται όμως η αποστράγγιση της ευρύτερης περιοχής του Κεραμεικού αλλά και η διευθέτηση της κοίτης του Ηριδανού.

Ένας από τους λόγους άλλωστε που οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν ιδρύσει τα Γυμνάσιά τους έξω και μακριά από την πόλη φαίνεται ότι ήταν η εξασφάλιση του νερού, που ήταν αναγκαίο για το λούσιμο των νέων που γυμνάζονταν σε αυτά. Έτσι το Γυμνάσιο της Ακαδημίας ιδρύθηκε κοντά στην τότε όχθη του Κηφισού, το Γυμνάσιο του Λυκείου ακριβώς δίπλα στον Ιλισό, όπως και το Γυμνάσιο του Κυνοσάργους.

ΤΑΜΠΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

       Παγκοσμίως, 783 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.Οι Ταμπλέτες για τον καθαρισμό του νερού μπορεί να μετατρέψουν το βρώμικο νερό σε ασφαλές, καθαρό νερό, προλαμβάνοντας έτσι τη μόλυνση από ασθένειες όπως η διάρροια, η χολέρα ή ο τυφοειδής πυρετός, βελτιώνοντας παράλληλα την ύδρευση και την αποχέτευση. Κάθε ταμπλέτα μπορεί να καθαρίσει περισσότερο από 3,8 λίτρα βρώμικου νερού, καθιστώντας το ασφαλές για κατανάλωση, αποτρέποντας έτσι την εξάπλωση ασθενειών.

Μια θάλασσα από “αίμα”

Η λίμνη Retba ή Lac Rose (όπως είναι ευρέως γνωστή) βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της χερσονήσου Cap Vert στη Σενεγάλη, βορειοανατολικά του Ντακάρ. Οφείλει την ονομασία της στο παράδοξο κόκκινο χρώμα που έχουν τα νερά της, γεγονός που την καθιστά ως μία από τις πλέον »περίεργες» λίμνες του κόσμου. Ο κόκκινος χρωματισμός οφείλεται στη μεγάλη περιεκτικότητα της Lac Rose σε κυανοβακτήρια, ενώ το χρώμα της γίνεται πιο έντονο σε περιόδους ανομβρίας, όταν τα νερά λιγοστεύουν και αναδεικνύεται το χρώμα, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο για τους ντόπιους και τους επισκέπτες. Η λίμνη είναι, επίσης, γνωστή για την υψηλή περιεκτικότητά της σε άλατα, γεγονός που επιτρέπει στους κατοίκους της περιοχής να επιπλέουν άνετα στα νερά της. Άλλωστε η συλλογή αλατιού είναι από τις βασικές ασχολίες των ντόπιων, αφού τα ποσοστά στο νερό αγγίζουν το 40%. Η  Lac Rose αποτελεί Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO αλλά και ένα εντυπωσιακό θέαμα για όσους έχουν την ευκαιρία να τη δουν από κοντά. Οι ντόπιοι, άλωστε, φροντίζουν να διαδίδουν τη φήμη της με κάθε τρόπο, έχοντας δημιουργήσει διάφορους θρύλους σχετικά με τα κατακόκκινα νερά της…Πηγή: www.paraskhnio.gr

Στις εγκαταστάσεις αυτές καταβάλλεται συστηματική και μεθοδική προσπάθεια για τον εφοδιασμό και εκτροφή γόνου και στη συνέχεια διατήρηση ανάπτυξη και πολλαπλασιασμό συγκεκριμένων ειδών ψαριών, μεγάλης τροφικής και κατ΄ επέκταση οικονομικής αξίας. Συνηθέστερα είδη ψαριών ελληνικών ιχθυοτροφείων είναι τσιπούρες, λαβράκια, κέφαλοι, χέλια, πέστροφες, κυπρίνοι, γλώσσες κ.ά.
Στην Ελλάδα κατά κανόνα οι εγκαταστάσεις αυτές ανήκουν στο Δημόσιο που εκμισθώνονται (νοικιάζονται) σε ιδιώτες επιχειρηματίες, (πλειοδότες), μετά από δημοπρασίες.

Ιππόκαμπος

Ο ιππόκαμπος είναι ίσως το συναρπαστικότερο και πιο περίεργο ζώο που υπάρχει, ώστε πολλοί άνθρωποι να πιστεύουν ότι είναι ένα μυθικό πλάσμα. Πολλοί παλιότεροι βιολόγοι είχαν τόσο μπερδευτεί με αυτό τον οργανισμό που τον ονόμασαν Ιππόκαμπο (ίππος = άλογο, κάμπος<κάμπη = θαλάσσιο τέρας).

Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο ομώνυμο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτέρυγων και συναντάται  στα παράλια, στις Βόρειες θάλασσες, στη Μεσόγειο, σε θερμές περιοχές του Ατλαντικού και στον Ειρηνικό.

Υπάρχουν περίπου 35 είδη σε όλο τον κόσμο, αν και οι επιστήμονες πιστεύουν πως ίσως υπάρχουν περισσότερα από 50 είδη.
Εξ όψεως ο ιππόκαμπος είναι ένας συνδυασμός ζώων αφού έχει το κεφάλι ενός αλόγου, την ουρά του πιθήκου, τη θήκη του καγκουρό, το σκληρό εξωτερικό σκελετό ενός εντόμου, και τα ανεξάρτητα κινούμενα μάτια του χαμαιλέοντα. Είναι επίσης γνωστό ότι αλλάζει το χρώμα του με τέτοια ευκολία και σε τόσες ποικιλίες που θα τον ζήλευε ακόμα και ο χαμαιλέοντας. Τον ονομάζουν και "Αλογάκι της θάλασσας" από το χαρακτηριστικό του κεφάλι που μοιάζει με άλογου.

Οι αρχαίοι συγγραφείς απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες σε αντίθεση με τον Αιλιανό που θεωρούσε πως το κρέας του ιππόκαμπου ήταν δηλητηριώδες.

Οι ιππόκαμποι της Μεσογείου (Hippocampus guttulatus και Hippocampus hippocampus) συνήθως βρίσκoνται σε ρηχά νερά με άφθονη βλάστηση, το συνηθέστερο χρώμα τους είναι φαιοπράσινο στην ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στην κοιλιά, αλλά προσαρμόζεται ανάλογα με το χρώμα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει, καλά καμουφλαρισμένος και πιασμένος από τα  φύκια και την θαλάσσια βλάστηση. Τρέφεται με μικροσκοπικά οστρακοειδή, πλαγκτόν και προνύμφες ψαριών.

Ενδιαφέρον μεγάλο παρουσιάζει η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, καθώς είναι το μοναδικό ζώο που κυοφορεί το αρσενικό και για αυτό τον λόγο έχει κάτω από την κοιλιακή χώρα έναν ειδικό επωαστικό σάκο, ο οποίος δεν υπάρχει στα θηλυκά κάνοντας έτσι την αναγνώριση του φύλλου πολύ εύκολη υπόθεση.

Την εποχή της αναπαραγωγής η θηλυκή βάζει τα αυγά στην κοιλιά του αρσενικού ο οποίος και τα επωάζει από 2 έως 6 εβδομάδες ,ανάλογα με το είδος! Όταν πλέον είναι έτοιμα να εξέλθουν από την κοιλιά, το αρσενικό πιάνεται από κάποιο σταθερό κλαδί ή φύκι και με αργούς ρυθμούς ξεκινάει την γέννα, με τα μικρά που βγαίνουν να είναι έτοιμα σχηματισμένα άτομα.

Έχουν μόνο ένα σύντροφο για όλη τους την ζωή, αν και μια έρευνα Αυστραλών επιστημόνων ισχυρίζεται πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όπως δείχνει το άρθρο στην εφημερίδα Έθνος!
 ''πηγή:http://www.ethnos.gr: Aυστραλοί επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ιππόκαμποι, το μοναδικό ζώο του οποίου κυοφορεί το αρσενικό είναι άστατοι, ομοφυλόφιλοι και με έκλυτο βίο. Mελετώντας τη σεξουαλική συμπεριφορά 90 ιππόκαμπων τριών διαφορετικών ειδών, κατέγραψαν 3.168 σεξουαλικές συναναστροφές, από τις οποίες το 37% ήταν ομοφυλοφιλικές. Oσο για την «κοιλίτσα», φαίνεται όχι μόνο να αρέσει στους ιππόκαμπους, αλλά και να παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του ζώου.Oι ιππόκαμποι με τη μεγαλύτερη κοιλιά είναι εκείνοι που προσελκύουν τους περισσότερους ερωτικούς συντρόφους και, μάλιστα, φλερτάρουν με θηλυκά και αρσενικά πολλές φορές την ημέρα. «H σεξουαλική δραστηριότητα και με αρσενικά και με θηλυκά προκάλεσε σοκ σε πολλούς από εμάς που ασχολούμαστε με τους ιππόκαμπους», σχολίασε ο Π. Mπάλιμορ του Kέντρου Θαλάσσιας Zωής.''

Δεν είναι καθόλου καλός κολυμβητής, λόγω της όρθιας στάσης που κολυμπάει, διανύοντας έτσι πολύ μικρές αποστάσεις. Έχει ένα μικρό ραχιαίο πτερύγιο και δυο πλευρικά σχεδόν στην βάση του λαιμού του, με τα οποία καταφέρνει να διανύσει περίπου 15 εκατοστά το λεπτό, γι' αυτό και αναγκάζεται να περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πιασμένος με την ουρά του σε λεπτά κλαδάκια και φύκια.

Ήταν ο λαγός με μία σαύρα πάνω σε ένα δέντρο και κάπνιζαν χόρτο... Σε κάποια φάση λέει η σαύρα:
-Λαγέ θα πάω στο ποτάμι να πιω νερό γιατί κόλλησε το στόμα μου οκ?
Φεύγει λοιπόν και πάει στο ποτάμι, σκύβει νά πιεί νερό και βλέπει ένα κορκόδειλο.
-Πού είναι ο λαγός? τη ρωτάει
-Πάνω στο δέντρο, αν θες πήγαινε και θα έρθω μετά.
Ανεβαίνει στο δέντρο ο κορκόδειλος, τον βλέπει ο λαγός και λέει:
- Καλά ρε σαύρα πόσο νερό ήπιες!!

Θάλασσα Από Αίμα

Μια θάλασσα κατακόκκινη θα μπορούσε να αποτελεί φρικιαστικό θέαμα! Και όμως όσο περίεργο και αν φαντάζει στα μάτια μας, σε αυτό το θέαμα βρέθηκαν αντιμέτωποι οι τουρίστες που επισκέφτηκαν τη διάσημη παραλία Bondi του Σύδνεϋ. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς δεν δίστασαν να κολυμπήσουν στα κατακόκκινα νερά, ακόμα και μετά τις σχετικές απαγορεύσεις που έκαναν οι Αρχές! 

Η άλγη, ένας φωτοσυνθετικός οργανισμός που μπορεί να πάρει διάφορους χρωματισμούς, χάρη σε αυτή η θάλασσα του Σύδνεϋ, πήρε το κόκκινο χρώμα! Αν και ειδικοί απέκλεισαν το ενδεχόμενο η κόκκινη άλγη να έχει τοξικές επιπτώσεις, προειδοποίησαν τους κατοίκους ότι μπορεί να παρουσιαστεί ερεθισμός στο δέρμα, αφού η άλγη έχει υψηλή περιεκτικότητα σε αμμωνία.

Τσουνάμι μετά τα 8 Ρίχτερ στα νησιά Σολομώντα

Πέντε άνθρωποι εκτιμάται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ δυο αγνοούνται από τον ισχυρό σεισμός μεγέθους 8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που σημειώθηκε στις 03:12 τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδος) ανατολικά των νησιών του Σολομώντα στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας ένα τσουνάμι ενός μέτρου που έπληξε απομονωμένες νησιωτικές κοινότητες.

Τσουνάμι είναι ιαπωνική λέξη που σημαίνει το κύμα στο λιμάνι. Δεν είναι όμως ένα απλό παλιρροϊκό κύμα αλλά μια σειρά τεράστιων, γιγαντιαίων κυμάτων που προκαλείται από πολλές αιτίες. Από έναν υποθαλάσσιο σεισμό, από μια ηφαιστειακή έκρηξη, από μια γεωλίσθηση του πυθμένα των ωκεανών, από μια πυρηνική έκρηξη ή δοκιμές, ακόμα και σε μια σύγκρουση μετεωριτών η αστεροειδών με τη Γη.

Μεγα-τσουνάμι είναι ένας ανεπίσημος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα πολύ μεγάλα τσουνάμι. Αυτά προκαλούνται από πολύ μεγάλες κατολισθήσεις που γίνονται κοντά στη θάλασσα ή από πτώσεις μετεωριτών μέσα στη θάλασσα. Το ύψος των κυμάτων αυτών των τεραστίων τσουνάμις μπορεί να φτάσει τα εκατοντάδες ή και χιλιάδες μέτρα.

Το 1958 στον κόλπο της Αλάσκας με το όνομα Lituya Bay, δημιουργήθηκε ένα τέτοιο μεγάλο τσουνάμι.  Ένας σεισμός μεγέθους 7,7 Ρίχτερ, προκάλεσε μιά μεγάλη κατολίσθηση. 90.000.000 τόνοι πετρωμάτων και πάγου έπεσαν σχεδόν κάθετα με μεγάλη δύναμη μέσα στο νερό, στην άκρη του κόλπου.

Οι Θερμοπίδακες

Οι Θερμοπίδακες είναι ένα είδος θερμών πηγών που περιοδικά "εκρήγνυνται" και εκτοξεύουν στήλες θερμού νερού, γι΄ αυτό και αποκαλούνται επίσημα και "διαλείπουσες θέρμες". Οι θερμοπίδακες ονομάζονται και Γκέιζερ, από την ονομασία του μεγαλύτερου θερμοπίδακα στην Ισλανδία που ερμηνεύεται ως "λυσσαλέος
Σπουδαιότεροι και μεγαλύτεροι όμως όλων είναι εκείνοι του πάρκου Γιέλοουστοουν που εξ αυτών ονομάζεται και "χώρα των θαυμάτων" ακριβώς για τα θαυμάσια φυσικά φαινόμενα που συνοδεύουν τους θερμοπίδακες. Το Γιέλοουστοουν βρίσκεται σε οροπέδιο των Βραχωδών ορέων δυτικά του ποταμού Μισούρι πολύ κοντά στις πηγές του ομώνυμου ποταμού Γιέλοουστουν. Αποτελεί δημόσιο κτήμα των ΗΠΑ, είναι έκτασης 5.500 τ.χλμ. και είναι κατάφυτο από πυκνά πευκοδάση. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2700 μ. από επιφάνεια θαλάσσης και παρουσιάζει κλίμα σχεδόν πολικό, που αρχίζει από τον Σεπτέμβριο και διαρκεί 9 μήνες. Στο χώρο αυτό αναβλύζουν περισσότεροι από 50 θερμοπίδακες που εξακοντίζουν στήλη βράζοντος ύδατος ύψους 85 μ.

ανέκδοτα για το νερό

Ο καταπιεσμένος σύζυγος μια μέρα επιστρέφοντας απο τη δουλειά λέει αποφασισμένος στη γυναίκα του:
- Γυναίκα, από σήμερα εγώ διατάζω εδώ μέσα. Ζέστανε μου αμέσως το νερό....να πλύνω τα πιάτα!!
Ο διευθυντής του τρελοκομείου:
- "Τρελοί!"
Φωνές στο πλήθος.
- "Θα σας βάλουμε πισίνα."
Ζητοκραυγές το πλήθος. Ευχαριστημένοι λοιπόν άρχισαν να παίζουν στην πισίνα. Την επόμενη μέρα:
- "Τρελοί!"
Ζητοκραυγές στο πλήθος.
- "Αύριο θα σας βάλουμε και νερό."

Οι καταρράκτες της Έδεσσας

Οι καταρράκτες της Έδεσσας δεν υπήρχαν πάντα, όπως είναι σήμερα. Έως τα τέλη του 14ου αι ο κυρίως όγκος νερού συγκρατιόταν σε μία μικρή λεκάνη στα δυτικά της πόλης. Τότε τα νερά  αποφασίσαν να διέλθουν στην πόλη και να χυθούν θεαματικά από τον βράχο της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να καταργηθεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν. Πολλοί περιηγητές του 17ου και του 18ου αιώνα περιγράφουν την εικόνα της πόλης με έναν βράχο από όπου πέφτουν τα νερά από πολλούς καταρράκτες. Για τον σημερινό επισκέπτη θα ήταν λίγο δύσκολο να αντιληφθεί τι συνέβαινε μόλις λίγες δεκαετίες πίσω, όπου οι καταρράκτες ήταν ένα άσημο μέρος. Λίγο κρυμμένοι πίσω από τις λαπούες, λίγο κρυμμένοι πίσω από την ακατάσχετη βλάστηση, λίγο εγκαταλελειμμένοι εκεί στην άκρη του βράχου, εθεωρείτο εγχείρημα, μία μικρή ίσως περιπέτεια, να κατέβει κανείς τα δύσβατα μονοπάτια της εποχής για να τους χαζέψει Καταρράκτες Έδεσσας ή να τους φωτογραφίσει. Από το 1942 αρχίζει μία διαφορετική αντιμετώπιση του χώροι και πρώτοι οι Γερμανοί τον διαβάζουν με την τουριστική και χρηστική του, πλέον λογική. Κάθε πρωί ο λοχίας της Γκεστάπο Φριτς μπλόκαρε τα περάσματα της πλατείας, αφαιρούσε τις ταυτότητες και για να τις ξαναπάρουν πίσω έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν από το εργοτάξιο των καταρρακτών.

Υδράργυρος και περιβαλλόν

O υδράργυρος που απελευθερώνεται στον αέρα και στη συνέχεια καταλήγει στους ωκεανούς μολύνει τα θαλασσινά που τρώγονται από τους ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για μια συνοδευτική έκθεση από το Dartmouth- υπό την ηγεσία του Coastal and Marine Mercury Ecosystem Research Collaborative (C-MERC).

Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, η ρύπανση από τον υδράργυρο στην επιφάνεια του ωκεανού έχει υπερδιπλασιαστεί, ως αποτέλεσμα περασμένων και τωρινών ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως η καύση του άνθρακα, τα ορυχεία, και άλλες βιομηχανικές διεργασίες. Τα ευρήματα της έρευνας του C-MERC που δημοσιεύθηκαν σήμερα εξετάζουν επίσης τις συνέπειες των τοπικών εισροών υδραργύρου που κυριαρχούν σε ορισμένα παράκτια ύδατα κοντά στην ακτή.

Η έρευνα του C-MERC, παρουσιάζεται μέσα από εννέα επιστημονικές εργασίες στο «Environmental Health Perspectives» και είναι το αποκορύφωμα δύο χρόνων εργασίας από περίπου 70 επιστήμονες ειδικούς στον υδραργυρο και στις θαλάσσιες επιστήμες από πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένων της βιολογίας, της οικοτοξικολογίας , της μηχανικής, της περιβαλλοντικής γεωχημείας, και της επιδημιολογίας. Η έρευνα παρέχει μια συνοπτική περιγραφή της επιστήμης σχετικά με τις πηγές, τη μοίρα, και την έκθεση του ανθρώπου στον υδράργυρο στα θαλάσσια συστήματα από τον εντοπισμό των μονοπατιών με τα οποία γίνεται αυτό και με τη μετατροπή του υδραργύρου σε μεθυλυδράργυρο από πηγές θαλασσινών στους καταναλωτές.

Δύο άλλα έγγραφα με επίκεντρο τις επιπτώσεις στην υγεία του μεθυλυδράργυρου δημοσιεύθηκαν νωρίτερα φέτος στο Environmental Health Perspectives. Ο μεθυλυδράργυρος ήταν γνωστή ισχυρή νευροτοξική ουσία από καιρό, κυρίως ως αποτέλεσμα της οξείας και υψηλού επιπέδου ανθρώπινης έκθεσης κυρίως μέσω της κατανάλωσης θαλασσινών, αλλά πιο πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε τις επιπτώσεις στην υγεία σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα έκθεσης.

Η συνοδευτική έκθεση, «Sources to Seafood: Mercury Pollution in the Marine Environment», εξετάζει την πορεία και τις συνέπειες της ρύπανσης από τον υδράργυρο στα θαλάσσια συστήματα αντλώντας στοιχεία από τα ευρήματα από των δημοσιεύσεων του C-MERC, από την επιστημονική βιβλιογραφία, καθώς και δεδομένα από μια ποικιλία θαλάσσιων συστημάτων και παράκτιων λεκανών. Συγκεκριμένα, η έκθεση εξετάζει τις πηγές υδραργύρου, την πορεία, και τις εισροές στις εκβολές του ποταμού Hudson, στον κόλπο του San Francisco, στον Κόλπο του Μεξικού, στον Πορθμό του Λονγκ Αϊλαντ, στον κόλπο του Chesapeake, στον κόλπο του Maine, στον Αρκτικό Ωκεανό, και στο ανοιχτό ωκεανό.

Τα ευρήματα της έρευνας C-MERC είναι ιδιαίτερα επίκαιρα, καθώς οι ΗΠΑ και άλλες χώρες συμμετείχαν στην πέμπτη σύνοδο της Διακυβερνητικής επιτροπής διαπραγμάτευσης του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (INC5) από τις 13 έως τις 18 Ιαν. 2013 στη Γενεύη, η οποία εργάζεται για να προετοιμάσει ένα νομικά δεσμευτικό μέσο για τον έλεγχο των εκπομπών υδραργύρου στο περιβάλλον.

Παρά το γεγονός ότι η έκθεση στον υδράργυρο των περισσότερων ανθρώπων είναι μέσω της κατανάλωσης των ψαριών στη θάλασσα, αυτή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν εργαστεί μαζί για να συνθέσουν όσα είναι γνωστά για το πώς ο υδράργυρος κινείται από τις διάφορες πηγές σε διαφορετικές περιοχές του ωκεανού και στη συνέχεια, μέσω της τροφικής αλυσίδας στα θαλασσινά που τρώνε οι περισσότεροι άνθρωποι, δήλωσε η Celia Chen Γ., Ph.D., Καθηγήτρια Έρευνας Βιολογικών Επιστημών στο Dartmouth.

H έρευνα του C-MERC προτείνει ότι ο υδράργυρος που εναποτίθεται από την ατμόσφαιρα κυμαίνεται από 56% του συν0λικού υδραργύρου σε διάφορους μεγάλους κόλπους έως περίπου 90% στον ανοιχτό ωκεανό.

Οι ωκεανοί είναι το σπίτι του μεγάλου τόνου και του ξιφία, που από κοινού αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ της πρόσληψης υδραργύρου από θαλασσινά στο συνολικό πληθυσμό, δήλωσε η Elsie M.Sunderland, επίκουρη Καθηγήτρια της Υδάτινης Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Είναι μια κύρια συγγραφέας της δημοσίευσης για τις πηγές υδραργύρου στον Κόλπο του Maine και επικεφαλής συγγραφέας του «Sources to Seafood».

Οι εκτιμήσεις των μοντέλων μας δείχνουν ότι για το Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, μια 20% μείωση του ποσού της εναπόθεσης υδραργύρου στον ωκεανό από την ατμόσφαιρα θα οδηγήσει σε μείωση περίπου 16% στα επίπεδα υδραργύρου στα ψάρια, όμως, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι για 20% μείωση των εναποθέσεων υδραργύρου θα πρέπει να γίνουν σημαντικές περικοπές των τρεχουσών ανθρωπογενών εκπομπών, δεδομένης της ήδη πολύ σημαντικής συσσώρευσης υδραργύρου στα χερσαία περιβάλλοντα και ωκεάνια ύδατα, δήλωσε ο Robert P. Mason, Ph.D., καθηγητής Θαλάσσιων Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ.

Περίπου το ένα τρίτο όλων των εκπομπών υδραργύρου σχετίζονται με τις τρέχουσες βιομηχανικές πηγές και με άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορούν να ελεγχθούν. Τα καλά νέα είναι ότι αποδεικνύεται επιστημονικά ότι αν περιοριστεί η παροχή υδράργυρου, τα επίπεδα υδραργύρου στα ψάρια των ωκεανών θα μειωθούν και θα μειωθεί και η ανάγκη για προειδοποιήσεις στον περιορισμό της κατανάλωσης αυτής της παγκοσμίως σημαντικής πηγής τροφίμων, πρόσθεσε ο Chen.

Δείγμα για τα αρνητικά αποτελέσματα και τις συνέπειες που προκαλεί ο υδράργυρος φαίνονται στη minamata…

ΟΣΜΟΣΗ ΝΕΡΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ

Η θαλάσσια ζωή

Η θαλάσσια ζωή

Οι ωκεανοί καλύπτουν πάνω από το 70% της επιφάνειας του πλανήτη. Η ζωή σε αυτούς παρουσιάζει μια απίστευτη ποικιλία από σχήματα και μεγέθη, ξεκινώντας από το φυτοπλαγκτόν και το ζωοπλαγκτόν και φτάνοντας μέχρι τον λευκό καρχαρία και τη γαλάζια φάλαινα.

Ο καθένας από τους θαλάσσιους οργανισμούς αποτελεί μέρος του περίπλοκου και μαγευτικού θαλάσσιου οικοσυστήματος.

Ο αριθμός των διάφορων οργανισμών που ζουν στους ωκεανούς εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 178.000 είδη. Ο αριθμός αυτός συνεχώς αυξάνεται καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται και επιτρέπει την εξερεύνηση στα μεγάλα βάθη. Είδη άγνωστα που ζουν σε βάθος χιλιάδων μέτρων ανακαλύπτονται συνεχώς καθώς συνεχίζεται η υποβρύχια περιπλάνησή μας.

Ταυτόχρονα όμως, άλλα θαλάσσια είδη έχουν χαθεί για πάντα ενώ άλλα βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης. Αιτία, για άλλη μια φορά, ο άνθρωπος: υπεραλίευση, ρύπανση, φαλαινοθηρία ....

Η εξέλιξη της τεχνολογίας αύξησε την ικανότητα εκμετάλλευσης της θαλάσσιας ζωής σε ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους από αυτούς της αναπαραγωγής και αποκατάστασής της. Σήμερα είναι πια γνωστό ότι οι δυνατότητες των ωκεανών δεν είναι απεριόριστες. Για πολλά χρόνια η εκμετάλλευση των ωκεανών ήταν ανάλογη των δικών μας δυνατοτήτων. Μέσα σε 50 χρόνια (1925 -1975), τα φαλαινοθηρικά σκάφη αποδεκάτισαν τους πληθυσμούς των φαλαινών. Σκότωσαν περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο φάλαινες. Κυνήγησαν τους πληθυσμούς των φαλαινών τον ένα μετά τον άλλο. Σταμάτησαν μόλις το 1986 όταν συμφωνήθηκε η απαγόρευση της εμπορικής φαλαινοθηρίας. Ακόμα και σήμερα, η Ιαπωνία και η Νορβηγία συνεχίζουν τη φαλαινοθηρία.

Αντίστοιχη τύχη φαίνεται να έχουν και άλλα θαλάσσια είδη με μεγάλη εμπορική αξία, όπως ο τόνος. Οι επισημάνσεις των επιστημόνων για τη δραματική μείωση των αποθεμάτων του τόνου, δεν αποδεικνύονται αρκετές για να προστατέψουν το μεγάλο αυτό μεταναστευτικό ψάρι από την επικείμενη εξαφάνιση. Άλλα είδη, όπως τα δελφίνια, που αποτέλεσαν σύμβολο πολλών πολιτισμών, απειλούνται από καταστροφικά αλιευτικά εργαλεία, τη θαλάσσια ρύπανση αλλά και τον ανταγωνισμό με τους αλιείς.

Αν συνεχίσουμε την ίδια τακτική τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά τόσο για τη θαλάσσια ζωή όσο και για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτή. Θα πρέπει να πάρουμε μέτρα πριν να είναι πολύ αργά

φωτογραφίες