Το γλυκό νερό δημιουργείται όταν εξατμίζεται το θαλασσινό νερό και στη συνέχεια υγροποιείται και πάλι υπό μορφή σταγονιδίων. Όταν εξατμίζεται, το νερό μεταπηδά από την υγρή του μορφή στην αέρια (υδρατμοί). Κατά τη διαδικασία αυτή, όμως, το αλάτι δεν περνά σε αέρια μορφή. Ψηλά στην ατμόσφαιρα, οι υδρατμοί, λόγω των ανοδικών ψυχρών αέριων ρευμάτων, συμπυκνώνονται σε μικρά σταγονίδια γλυκού νερού και γίνονται σύννεφα. Τα σύννεφα, στη συνέχεια, απελευθερώνουν αυτά τα σταγονίδια με τον υετό – βροχή, χαλάζι ή χιόνι. Το μεγαλύτερο ποσοστό του υετού πέφτει στη θάλασσα, αλλά ένα μέρος του πέφτει στην ξηρά. Αυτό το τελευταίο μπορεί είτε να εξατμιστεί και πάλι στην ατμόσφαιρα είτε να φτάσει στο υπέδαφος, δημιουργώντας υπόγεια ύδατα, λίμνες και ποτάμια, απ’ όπου και ρέει ξανά προς τη θάλασσα.
Όλος αυτός ο κύκλος εξάτμισης, υγροποίησης, υετού, υπογειοποίησης και επιστροφής στη θάλασσα αποκαλείται κύκλος του νερού. Το γλυκό νερό αποτελεί το 2,7% περίπου του συνολικού νερού του πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος του, το 2%, είναι πάγος και παγετώνες. Οι λίμνες αντιστοιχούν μόλις σε 0,009%, τα ποτάμια σε 0,00001%, ενώ ένα 0,7% περίπου είναι τα υπόγεια ύδατα, οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας και η υγρασία του εδάφους.